เส้นทางเส้นนี้ล้อมรายด้วยต้นยาง
106 พาฉันเข้าไปเจอ
เมืองที่งามท่ามกลางหมอกสีจางๆ
ผู้คน รอยยิ้ม มิตรไมตรีเต็มเปี่ยมในทุกๆ วัน
หัวใจอ่อนโยนอบอุ่นและคุ้นเคยมานาน
อยากจะแนะนำให้เธอรู้จักจัง
ให้เวลานำพาเธอมาสักวันหนึ่ง
เส้นทางเดินที่หวนชวนกลับมา
ในค่ำคืนนั้น ที่เราได้พบได้เจอได้สัญญา
แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร
อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง
อ่อนโยนกว่าที่ฉันคิด
มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจน
ยังคงเฝ้าตามหา
เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง
เท่านี้ความรู้สึกดีๆ มันเอ่อล้นออกมา
มองที่ฉันข้างในแววตา
แล้วเธอจะเข้าใจ
เธอและฉันจะก้าวเดินไป
ไปนะ ไปโตยกัน
กี่ร้อนกี่หนาวฤดูที่แปรเปลี่ยน
กี่ฝนกี่พายุที่วนเวียน
ทำให้ใจนั้นโตขึ้นทุกๆ วัน
ท่ามกลางดอกไม้ส้มแดงอมเทา
กลีบทองกวาแย้มบาน
เส้นทางที่เดิน อาจเจอะและพบความลำบาก
แต่อย่างน้อยเราก็โตขึ้นอีกวัน
และในวันที่ฉันเคว้งคว้างลอยบนฟ้าไกลๆ
ฉันยังคงได้พบใครสักคน
ที่จะคอยส่งยิ้มและคอยเป็นพลัง
ในวันที่หมองหม่น
แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร
อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง
หากยังรอให้ฉันพบและเจอเส้นทาง
โหดร้ายยังไงไม่ยอมแพ้
เพราะความรักนั้นมีความหมาย
กลั่นเป็นหยดน้ำที่ยังคลอและเอ่อล้นออกตา
นี่แหละความสุขที่มีค่า มากมายเกินสิ่งใด
หนาวยังมีวันเหือดหาย
น้ำค้างกลายเป็นอุ่นไอ
บนพื้นเดินยังคงดำเนิน
เกิดเป็นพันธุ์ไม้ขึ้นใหม่
ทั้งเรื่องราวที่เศร้าใจ
จะทุกข์หม่นหมองและอ่อนไหว
จะกลับกลายเป็นวันดี ปลุกรอยยิ้มที่เคยมี
และยังคงมีพรุ่งนี้ให้เริ่มใหม่
แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร
อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง
อ่อนโยนกว่าที่ฉันคิด
มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจน
ยังคงเฝ้าตามหา
เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง
เท่านี้ความรู้สึกดีๆ มันเอ่อล้นออกมา
มองที่ฉันข้างในแววตา
แล้วเธอจะเข้าใจ
เธอและฉันจะก้าวเดินไป
ไปนะไปโตยกัน